Μονοπάτι Καραγιάννη και Ρέμα Ρεκά
Υπάρχουν πολλές ορειβατικές διαδρομές στην Ελλάδα που πραγματικά δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα σε αντίστοιχες του εξωτερικού. Μια από αυτές τις διαδρομές είναι και το μονοπάτι του Καραγιάννη,στην Γκιώνα.
Ορειβατική επιθυμίαΥπάρχουν πολλές ορειβατικές διαδρομές στην Ελλάδα που πραγματικά δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα σε αντίστοιχες του εξωτερικού. Μια από αυτές τις διαδρομές είναι και το μονοπάτι του Καραγιάννη,στην Γκιώνα.
Το συγκεκριμένο μονοπάτι είναι μια από τις πιο δημοφιλείς ορειβατικές διαδρομές στη Γκιώνα. Η επιθυμία για την διάσχιση του είχε προκύψει πολλά χρόνια πριν αρχικά από πρόταση καλού φίλου και μετέπειτα μπήκε στο καλεντάρι της ορειβατικής σχολής Basecamp, που για προσωπικούς λόγους δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ η επιθυμία αυτή και στις δύο περιπτώσεις.
Όπως λέει και ο θυμόσοφος λαός μας, μια του κλέφτη, δυο του κλέφτη, τρείς και η κακή του μέρα. Στην δική μου περίπτωση μόνο κακή δεν ήταν, αφού πλέον το πλήρωμα του χρόνου έφτασε και η πρόταση από τον καλό σχοινοσύντροφο Ναθαναήλ να επισκεφτούμε το μονοπάτι Καραγιάννη και να επιστρέψουμε μέσω ρέμα ρεκά ήρθε την πλέον κατάλληλη στιγμή.
Σχεδιασμός
Σίγουρα πριν ξεκινήσεις μια ορειβατική διαδρομή πρέπει να σχεδιαστεί,να μελετηθεί και να υπάρξει ακόμα και πλάνο Β αν χρειαστεί.
Στη δική μας περίπτωση ο αρχικός σχεδιασμός ήταν να ξεκινήσει η διαδρομή από το χωριό Συκιά,Φωκίδας να διασχίσουμε το μονοπάτι Καραγιάννη (αυτή ήταν άλλωστε και η κύρια διαδρομή), να διανυκτερεύσουμε στην κορυφή πυραμίδα στα 2508μ με bivy sack και υπνόσακους και την επόμενη μέρα ανεφοδιασμό νερών στο καταφύγιο ΠΟΑ ( “Γρηγόρης Περδίκης” ) και επιστροφή από ρέμα ρεκά με ολοκλήρωση της διαδρομής στο χωριό Βίνιανη.
Το ορειβατικό σακίδιο ετοιμάστηκε με περίπου 10 κιλά βάρος εκ των οποίων τα τρία κιλά περίπου ήταν νερό. Η πρόγνωση καιρού έκανε αναφορά για υψηλές θερμορκασίες και το νερό ήταν απαραίτητο. ‘Αλλωστε το μαγείρεμα στη κορυφή της πυραμίδας απαιτούσε και επιπλέον νερό.
Ο χάρτης και η πυξίδα φυσικά δεν θα μπορούσε να λείπουν από το σακίδιο καθώς επίσης και η μελέτη της διαδρομής, που είναι κι αυτό βασικό κομμάτι του σχεδιασμού.
Συκιά,Γκιώνα
Η Γκιώνα είναι το υψηλότερο βουνό της Στερεάς Ελλάδας, τοποθετημένο στη Φωκίδα ανάμεσα στον Παρνασσό και τα Βαρδούσια. Με υψηλότερη κορυφή την Πυραμίδα στα 2.509 μέτρα, η Γκιώνα είναι το πέμπτο υψηλότερο βουνό στην Ελλάδα. Στην αρχαιότητα ήταν γνωστή ως Ασέληνον όρος.
Αναχωρήσαμε από την Αθήνα στις 7 το πρωί και φτάσαμε στο χωριό Συκιά γύρω στις 10. Πιο πριν αφήσαμε το ένα αυτοκίντητο στο χωριό Βίνιανη όπου θα επιβιβαζόμασταν στο τέλος της διαδρομής μας.
Η Συκέα ή Συκιά είναι ορεινός οικισμός στη Δωρίδα του Νομού Φωκίδος, σε υψόμετρο 720 μέτρα. Η ονομασία της Συκιά πιθανόν να προέρχεται από τις λέξεις σκιά, ισκιά διότι ο ήλιος το καλοκαίρι έρχεται μετά τις 10 το πρωί, ενώ υπάρχει και κάποιο τμήμα του χωριού που δεν το βλέπει καθόλου ήλιος για 2-3 μήνες.
Το ορειβατικό μας ταξίδι για το μονοπάτι Καραγιάννη ξεκινάει από εδώ και συγκεκριμένα από μια πετρόχτιστη βρύση με τις ανάλογες πινακίδες που δείχνουν την αρχική πορεία που θα ακολουθήσει ο ορειβάτης.
Μονοπάτι Καραγιάννη
Το μονοπάτι πήρε το όνομα του τη δεκαετία του 1990 από τον γνωστό ορειβάτη Δημήτρη Καραγιάννη, όπου την εποχή εκείνη ήθελε να βρεί κάποια σύντομη διαδρομή που θα εξυπηρετούσε χειμερινές αναβάσεις αλλα και ένα γρήγορο δρόμο επιστροφής για όσους επιθυμούσαν να φύγουν από το διάζωμα της Πλάκας. Αυτό λοιπόν είχε σαν αποτέλεσμα το μονοπάτι να πάρει το όνομα του και να θεωρείται μια από τις πιο απαιτητικές ορειβατικές διαδρομές και ειδικά τον χειμώνα με τα χιόνια. Η διαδρομή απευθύνεται στους έμπειρους ορειβάτες που έχουν κάποια σχετική ευχέρεια στο σκαρφάλωμα αλλά και με πολύ καλή φυσική κατάσταση.
Ξεκινάμε στις 11 η ώρα περίπου και κινούμαστε παράλληλα στο τελείωμα του Λαζορέματος, με δυτική κατεύθυνση προς την πλάκα της Συκιάς. Το μονοπάτι έχει καλή σήμανση με κίτρινα σημάδια σε άσπρο φόντο. Πίσω μας φαίνονται αγέρωχα τα Βαρδούσια όρη.
Ύστερα από 2 χλμ περίπου φτάνουμε στο χαρακτηριστικό σημείο (ώμος) όπου από εδώ βλέπουμε την κορυφή Πύργος και την κοίτη του Λαζορέματος. Εδώ χρειάζεται προσοχή στα σημάδια, όπου πλέον η σήμανση γίνεται κόκκινη σε άσπρο φόντο.
Η μεγάλη κλίση της πλαγιάς που υπάρχει μπροστά μας ακολουθώντας την σήμανση, μας καλωσορίζει και πολύ σύντομα καταλαβαίνουμε ότι η ανάβαση θέλει μεγάλες αντοχές.
Πολύ σύντομα θα φτάσουμε στο πρώτο πέρασμα που απαιτείται να έχουμε την προσοχή μας. Ουσιαστικά είναι ένα μικρό τοίχος περίπου τριών μέτρων εξοπλισμένο με συρματόσχοινο που χρειάζεται να χρησιμοποιήσουμε τα χέρια μας δίνοντας τα μπατόν στον προπορευόμενο της ομάδας.
Συνεχίζουμε ανηφορικά και συναντάμε το δεύτερο πέρασμα που απαιτεί την προσοχή μας το οποίο είναι εκτεθειμένο με μια ανηφορική τραβέρσα 10μ.Το πέρασμα αυτό είναι όλο εξοπλισμένο με συρματόσχοινο.
Ανεβαίνοντας συναντάμε κάνα δύο περάσματα τα οποία είναι εκτεθειμένα και χρειάζεται την εγρήγορση και την προσοχή μας.
Σαφέστατα η χρήση σχοινιού κρίνεται απαραίτητη όταν η κίνηση γίνεται από ομάδα άνω των 3 ατόμων.
Το περιβάλλον είναι εντυπωσιακό συνδυάζοντας μια πανδαισία ελάτων και άγριας ομορφιάς από βράχους και ασβεστόλιθους.
Όσο προχωράμε η κλίση ανεβαίνει όλο και περισσότερο κάνοντας ακόμα πιο δύσκολη την όλη προσπάθεια μας.
Είμαστε περίπου στα 1900 μ υψόμετρο και πλέον μπαίνουμε στην αλπική ζώνη. Εδώ το περιβάλλον πλέον αλλάζει και μπαίνουμε σε μια χαραδρώδη διαμόρφωση.
Η κίνηση μας πρέπει να είναι πολύ προσεκτική διότι κινούμαστε σε σαθρό πεδίο με σάρες και λούκια και πρέπει να έχουμε στο νου μας μην προκαλέσουμε πτώση πετρών και να βάλουμε σε κίνδυνο την ασφάλεια των συνορειβατών μας.
Η κίνηση στις σάρες γίνεται αριστερά κολλημένοι στους βράχους, ειδάλλως θα κάνουμε σέρφ στις πέτρες!
Τα σημάδια της κούρασης είναι εμφανή πλέον της σχοινοσυντροφιάς και τα διαλείμματα αυξάνονται. Το νερό καταναλώνεται ολοένα και περισσότερο. Ο ήλιος έχει έντονη πλέον παρουσία και η ζέστη κάνει ακόμα πιο δύσκολη την όλη προσπάθεια μας.
Η έξοδος μας στην κορυφογραμμή στα τελευταία μέτρα είναι αρκετά επίπονη αφού χρειάζεται να ανέβουμε μια ράμπα με αρκετά μεγάλη κλίση. Ωστόσο στο τέλος μας αποζημιώνει η θέα της κορυφής αριστερά.
Βρισκόμαστε 600μ μακριά από την πυραμίδα και η κίνηση στην κορυφογραμμή είναι ομαλή.
Ύστερα από 7 ώρες φτάνουμε στην κορυφή πυραμίδα στα 2508μ υψόμετρο. Το περίγραμμα της δικαιολογεί πλήρως το όνομα με τον οποίο την καλούν οι ντόπιοι και οι ορειβάτες.
Έχουμε διανύσει 6 χλμ με συνολική θετική υψομετρική 1800 μ, το οποίο μεταφράζεται περίπου 30% μέση κλίση εδάφους.
Φτάνοντας στην κορυφή, μου έχουν απομείνει 1 λίτρο νερό ποσότητηα σχετικά επαρκής ώστε να μπορέσω να μαγειρέψω και να περάσω την βραδιά μου.
Ωστόσο το νερό έχει τελειώσει για τον Ναθαναήλ και τον Μιχάλη, με αποτέλεσμα να παρθεί η απόφαση να κινηθούμε προς το καταφύγιο ΠΟΑ όπου υπάρχει και βρύση και να γίνει εν τέλει η διανυκτέρευση μας.
Το πλάνο Β μπαίνει σε εφαρμογή και ξεκινάμε την κατηφορική μας πορεία που διήρκεσε περίπου 2 ώρες, με απόσταση 1.5 χλμ και με αρνητική υψομετρική 660 μ.
Στο τέλος της διαδρομής μας βρίσκει στο καταφύγιο όπου συναντάμε ορειβατική ομάδα που θα διανυκτερεύσουν στο καταφύγιο για να προσεγγίσουν την επόμενη μέρα την κορυφή πυραμίδα.
Στρώνουμε γρήγορα τα υποστρώματα,υπνόσκακους και τα bivy sack και το μαγείρεμα με τα καμινέτα ξεκινάει!
Οι εμπειρίες της ημέρας ανταλλάσονται μεταξύ μας και μετά από κάποια ώρα το κάλεσμα του ύπνου είναι πλέον δυνατό για οποιαδήποτε άλλη κουβέντα.
Ο έναστρος ουρανός και το μισοφέγγαρο βάζουν την τελευταία πινελιά για να ολοκληρωθεί μια ημέρα που ήταν έντονη σε προσπάθεια και πλούσια σε εικόνες.
Ρέμα Ρεκά
Το πρωινό ξύπνημα γίνεται με το δροσερό αεράκι και η αύρα του βουνού είναι πλέον αισθητή. Άλλωστε στα 1850μ δεν χρειάζεσαι ξυπνητήρι ούτε και κάποια ιδιαίτερη προσπάθεια να ξυπνήσεις!
Ένα πρωινό τσάι με το πρωινό γεύμα κρίνεται απαραίτητο πρίν το ξεκίνημα της νέας ημέρας.
Αποχαιρετούμε την ορειβατική ομάδα που ξεκινάει την ανάβαση της προς την κορυφή και τακτοποιούμε τα τελευταία μας πράγματα πριν ξεκινήσουμε κι εμείς την επιστροφή μας μέσω του ρέματος ρεκά.
Από το μονοπάτι αυτό ανέβαιναν οι ορειβατικές ομάδες παλιότερα ώστε να σκαρφαλώσουν στην πυραμίδα. Αυτή η επίπονη αλλά ασφαλής προσπέλαση είναι η αιτία που το καταφύγιο του ΠΟΑ είναι χτισμένο στη Λάκκα Καρβούνη.
Ωστόσο η δική μας πορεία θα είναι αντίθετη και κατηφορική ώστε να φτάσουμε στον τελικό μας προορισμό στο χωριό Βίνιανη.
Το ρέμα Ρεκά έχει μήκος περίπου 12 χλμ και η χαράδρα της Ρεκάς είναι η μεγαλύτερη,βαθύτερη και πιο εντυπωσιακή χαράδρα στη Ρούμελη.
Το φαράγγι της Ρεκάς με έκταση περίπου 4600 εκταρίων, χαρακτηρίζεται από μεγάλες ορθοπλαγιές, εποχιακά νερά, τραχύτητα και κατά συνέπεια από ποικιλία μικροκλιματικών συνθηκών που συμβάλλουν στην ποικιλομορφία της χλωρίδας και πανίδας.
Η κίνηση μας είναι σταθερή και με ωραίο ρυθμό. Η διαδρομή από την αρχή της προμηνύεται όμορφη και η μεγάλη ποικιλότητα βλάστησης δίνει την αίσθηση του μωσαϊκού.
Στο υψομετρικό εύρος των 800-1800 μ. κυριαρχεί το ελληνικό ενδημικό είδος κεφαλληνιακή ελάτη.
Στο χαμηλότερο τμήμα της κυριαρχούν τα αείφυλλα πλατύφυλλα. Κατά θέσεις στις παρυφές της κοίτης του ρέματος απαντούν παραποτάμιες συστάδες και συδεδρίες από διάφορα υγρόφιλα είδη μεταξύ των οποίων κυριαρχούν το πλατάνι και είδη ιτιάς.
Επίσης το χειμώνα το ρέμα γίνεται ένα μεγάλο καταφύγιο των αγριόγιδων της Γκιώνας.
Η κατηφόρα είναι αρκετά ομαλή. Η παρουσία της πέτρας είναι αρκετά έντονη και αυξάνεται διαρκώς όσο χάνουμε υψομετρικά.
Μετά από τις 4 ώρες ακριβώς, φτάνουμε στο χωριό Βίνιανη και προσεγγίζουμε την πετρόκτιστη βρύση του χωριού και απολαμβάνουμε την δροσιά της.
Το ορειβατικό μας ταξίδι ολοκληρώνεται εδώ και μας βρίσκει γεμάτους και ικανοποιημένους. Ένα διήμερο ολοκληρώθηκε γεμίζοντας ικανοποίηση ενός μικρού άθλου σε μια από τις πιο γνωστές και όμορφες διαδρομές στα βουνά της Ελλάδας.
Το ταξίδι μου συνεχίστηκε προς το δασικό πάρκο της Παύλιανης. Εκεί έπεσε στην αντίληψη μου η εξής επιγραφή :
“Να ανηφορίζεις, να σταματάς για να πάρεις ανάσα μα ποτέ να μην τα παρατάς. Έτσι θα κατακτάς κάθε μέρα και μια κορυφή. Κάποιες φορές μικρή και κάποιες φορές μεγάλη από εκείνες που ποτέ δεν φανταζόσουν ότι μπορείς”
Αφιερωμένο σε όλους/ες που ανηφορίζουν για την προσωπική κατάκτηση κορυφής.
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΜΠΑΚΗΣ
