ΣΚΟΛΙΟ 2905

Όσοι έμαθαν από μικρά παιδιά να αγαπάνε την φύση και ειδικά τα βουνά, ο Όλυμπος αποτελεί κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο στην καρδιά αλλά και στην σκέψη. Το βουνό των Θεών δεν θα μπορούσε να μην γίνει πόλος έλξης για τους απλούς θνητούς που καθημερινά με τον αγώνα και τις μάχες που δίνουν για την επιβίωση τους, επιθυμούν να αισθανθούν και οι ίδιοι μικροί Θεοί στις κορυφές του Ολύμπου.

Η απόφαση για εξόρμηση εκτός Αττικής ήταν κάτι που το θέλαμε όλοι μας, διοργανωτές αλλα και συμμετέχοντες. Το πλήρωμα του χρόνου είχε φτάσει και πλέον το μεγάλο βήμα της Wanderlust να ανέβει στο βουνό των Θεών, ορίσθηκε να γίνει στις 7-9 Ιουλίου.  Έχοντας σαν οδηγό την περσινή ανάβαση του Τάσου στο Σκολιό σε ένα άλλο μεγάλο εγχείρημα, το καταφύγιο Χριστάκη ήταν η ιδανική επιλογή ώστε να γίνει η βάση μας.

Ο ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

Για να υλοποιηθούν κάποιες σημαντικές αποφάσεις θα πρέπει να υπάρχει και ένας σχεδιασμός και μια οργάνωση, ώστε τίποτα να μην είναι τυχαίο και πρωτίστως να μείνουν όλοι ικανοποιημένοι. Για την επίτευξη αυτού του στόχου η συνεργασία με την Olympus Adventure ήταν σημαντική. Ο αρχικός σχεδιασμός περιλάμβανε όριο συμμετοχόντων έως 9 άτομα, δύο διανυκτερεύσεις στο καταφύγιο Χριστάκη, μεταφορά από το χωριό Καλύβια Ελασσόνας με αγροτικά 4χ4 οχήματα έως το καταφύγιο, οινογευσία στο οινοποιείο Κούρτη και φυσικά πλούσιο φαγητό για όλα τα γούστα. Ο All inclusive Όλυμπος σχεδιάστηκε πλέον!

ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ

Είθισται να λέγεται συχνά ότι το ταξίδι έχει σημασία και όχι ο προορισμός. Στο δικό μας το ταξίδι σίγουρα ο προορισμός είχε την ξεχωριστή του σημασία. Παρασκευή 7 Ιουλίου του ’23 και όλα είναι έτοιμα για το ταξίδι προς τον Όλυμπο. Η συμμετοχή ξεπέρασε κάθε προσδοκία και ο τελικός αριθμός των συμμετοχόντων έφτασε στους 13. Η αναχώρηση από το κλεινόν άστυ έγινε στις 10 το πρωί με προορισμό τα Καλύβια. Η διάθεση σε όλη την διάρκεια του ταξιδιού ήταν θετική, δεν θα μπορούσε να ήταν και διαφορετική άλλωστε. Σίγουρα κάποιοι/ες είχαν την ανάγκη να κοιμηθούν λίγο παραπάνω στη διάρκεια του ταξιδιού, διότι το ξενύχτι της προηγούμενης βραδιάς λόγω υπερέντασης ή διασκέδασης ήταν και αυτά μέσα στο πρόγραμμα! Η διάρκεια του ταξιδιού μας  στο χωριό Καλύβια διήρκεσε περίπου πέντε ώρες και στο χωριό φτάνουμε γύρω στις 3 το μεσημέρι. Η θερμοκρασία πολύ υψηλή και τα δροσιστικά ροφήματα στο καφενείο Δωδεκάθεο είναι απαραίτητα. Τα αγροτικά οχήματα 4Χ4 φτάνουν σε μερικά λεπτά και η συνέχεια του ταξιδιού για τον τελικό προορισμό στο καταφύγιο Χριστάκης θα γίνει με τα συγκεκριμένα οχήματα, διότι ο δρόμος είναι απαιτητικός.

Οι εικόνες κατά τη διάρκεια της διαδρομής εναλλάσσονται συνεχώς. Ξεκινώντας από 700 μ υψόμετρο συναντάμε άγρια άλογα, βοσκοτόπια με αγελάδες, τσάι βουνού (η συγκομιδή δεν είναι ανεξέλεγκτη για την προστασία της βιοποικιλότητας) και όσο ανεβαίνουμε το όλο σκηνικό αλλάζει με την χαμηλή βλάστηση και το αλπικό πεδίο.

Το καταφύγιο Χριστάκης ξεπροβάλλει μέσα από τους μεγάλους ορεινούς όγκους και η χαμηλή νέφωση με την ομίχλη δημιουργεί ένα σκηνικό εντυπωσιακό. Φτάσαμε πλέον στον Δυτικό Όλυμπο σε υψόμετρο 2450μ!

ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΑΝΑΓΚΗΣ ”ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ”

Η διαμονή είχε ανακοινωθεί εδώ και πολύ καιρό στην viber κοινότητα της Wanderlust ότι "Η Καλύβα του Χριστάκη" όπως αναφέρεται και στους ορειβατικούς χάρτες, θα ήταν η βάση μας για το τριήμερο στον Όλυμπο. Το γεγονός ότι δεν θα υπήρχαν οι ανέσεις και ότι θα έπρεπε ο υποψήφιος να το σκεφτεί καλά πριν δηλώσει συμμετοχή, δεν στάθηκε ανασταλτικός παράγοντας και ήδη εννιά από τους δεκατρείς συμμετέχοντες ανήκαν στο γυναικείο φύλο, εντυπωσιακό στατιστικό ομολογουμένως.

Το απόγευμα μας βρίσκει στο καταφύγιο Χριστάκης όπου βρίσκεται στην τοποθεσία"Μεγάλη Γούρνα", σε ύψος περίπου 2450 μ, στην διαδρομή του μονοπατιού Ε4, Κοκκινοπηλός - Σκάλα. Η καλύβα του Χριστάκη είναι ένα πρόχειρο λιθόκτιστο κτίσμα, χωρίς καν αρμούς και μπορεί να φιλοξενήσει ορειβάτες σε περίπτωση κακοκαιρίας περίπου 10 στον αριθμό. Δεν έχει θέρμανση, υπάρχει όμως τζάκι. Το καταφύγιο ΔΕΝ διαθέτει είδη πρώτης ανάγκης (υπάρχουν μόνο κρεβάτια) και υπάρχει για προστασία από άσχημες καιρικές συνθήκες. Μερικές φορές το χειμώνα, το καταφύγιο σκεπάζεται όλο από το χιόνι και δεν πρέπει να το υπολογίζουμε για διανυκτέρευση ή για προστασία από τον καιρό. Από το καταφύγιο Χριστάκης ο επισκέπτης φτάνει πεζός στην κορυφή Σκολιό σε 1 ώρα και από εκεί στον Μύτικα σε 30 λεπτά. Ο Ορειβατικός σύλλογος Καλυβίων έκτισε το καταφύγιο ανάγκης στη θέση "Χριστάκης" με σκοπό να προσφέρει στέγη σε κάθε ορειβάτη που θα βρεθεί στη περιοχή. Το καταφύγιο δεν αποτελεί περιουσιακό στοιχειό κανενός και ο μοναδικός σκοπός της κατασκευής του είναι να προστατεύσει τους ταξιδιώτες σε περίπτωση ακραίων καιρικών φαινομένων.

Η πρόσκαιρη ομίχλη που δημιουργήθηκε, δεν κατάφερε να μας περιορίσει στο καταφύγιο και η εξερέυνηση του εξωτερικού χώρου και η μικρή ανάβαση προς την κορυφή Χριστάκη αποτέλεσε μια καλή βόλτα πριν την αυριανή μεγάλη ανάβαση στο Σκολιό.

ΜΕΡΑ ΚΟΡΥΦΗΣ

Όσοι έμαθαν από μικρά παιδιά να αγαπάνε την φύση και ειδικά τα βουνά, ο Όλυμπος αποτελεί κάτι ξεχωριστό και ιδιαίτερο στην καρδιά αλλά και στην σκέψη. Το βουνό των Θεών δεν θα μπορούσε να μην γίνει πόλος έλξης για τους απλούς θνητούς που καθημερινά με τον αγώνα και τις μάχες που δίνουν για την επιβίωση τους, επιθυμούν να αισθανθούν και οι ίδιοι μικροί Θεοί στις κορυφές του Ολύμπου.

Η δική μας μέρα ξημέρωσε το Σάββατο στις 8 Ιουλίου’23. Ένα καλό πρωινό που φρόντισε να είναι πλούσιο και με μεγάλη ποικιλία ο Δημήτρης Γουλιόπουλος από την Olympus Adventure, προμήνυε ότι νηστικοί σίγουρα δεν θα μας άφηνε στα 2450 μ!

Η ομάδα με τους 12+1 μικρούς θεούς ξεκινάει την ανάβαση της αρχικά προς την κορυφή Χριστάκη που βρίσκεται σε υψόμετρο στα 2700 μ περίπου. Επικεφαλής συνοδός στην διαδρομή αυτή είναι ο Μπάμπης, ντόπιος συνοδός βουνού, που η συμβολή του είναι σημαντική ώστε να λειτουργήσουν όλα όπως σχεδιάστηκαν. Φυσικά όμαδα της Wanderlust χωρίς Τάσο Κωνσταντινίδη δεν μπορεί να υπάρξει, αφού η παρουσία και η αύρα του δίνει άλλη πνοή στην προσπάθεια. Η συμβολή του υπογράφοντος έχει καθαρά εμψυχωτικό ρόλο, ώστε άπαντες να βρίσκονται στην κορυφή Σκολιό.

Φτάνουμε κοντά στην κορυφή Χριστάκη, η οποία πήρε το όνομα της προς τιμήν του αρματωλού Χριστάκη που σκοτώθηκε από τους Τούρκους το 1897 στην ευρύτερη περιοχή.

Εδώ μας περιμένει η Αθηνά Κρικέλη η οποία είχε ανέβει νωρίτερα ώστε να φωτογραφήσει την ομάδα. Ήταν πραγματικά ευχάριστη έκπληξη για την ομάδα να γνωρίσει την Αθηνά, η οποία έχει βραβευτεί για τα ντοκιμαντέρ της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και υπήρξε διευθύνουσα σύμβουλος στην πρώτη διαδικτυακή ελληνοαμερικανική τηλεόραση και την εταιρεία Ellopia Media Group.

Η Αθηνά ενσωματώνεται μαζί με την υπόλοιπη ομάδα και μετά από μια σύντομη στάση με την ανάλογη ενημέρωση, συνεχίζουμε την προσπάθεια μας.

Έχουμε διανύσει ήδη 1.5 χλμ με +200 μ θετική υψομετρική και πλέον φτάνουμε στα 2800 μ υψόμετρο σε ένα σημείο όπου συνήθως επικρατούν ισχυροί άνεμοι και είναι η τελευταία ανηφόρα πριν πατήσουμε κορυφή στο Σκολιό.

Οι παροτρύνσεις στο σημείο αυτό είναι απαραίτητές διότι ήδη υπάρχουν τα πρώτα σημάδια κούρασης από την έντονη ανηφόρα. Ωστόσο η κορυφή στα 2905 μ ανταμείβει όλους την προσπάθεια που καταβλήθηκε.

Εμπειρία ζωής για πολλούς και πολλές το να βρίσκονται στην κορυφή του Ολύμπου. Η θεά που αντικρίζει ο ορειβάτης ή ο πεζοπόρος, έχει μια άγρια ομορφιά που δεν συγκρίνεται με άλλες κορυφές. Το δέος που νοιώθεις είναι μεγάλο και συνάμα το πόσο πολύ μικρός αισθάνεσαι στην απεραντοσύνη του ορίζοντα που ταυτίζεται με τον ουρανό.

Οι φωτογραφίες και τα χαμόγελα όλων είναι φυσιολογικά και πώς να μην είναι άλλωστε. Ο μεγάλος στόχος επετεύχθη με απόλυτη επιτυχία και σύμμαχος ήταν και ο καιρός, διότι ας μην ξεχνάμε το μικρόκλιμα στο βουνό είναι διαρκώς ευμετάβλητο.

Επόμενη κορυφή είναι η Σκάλα στα 2870 μ. Κινούμαστε παράλληλα και χαμηλά από την κορυφογραμμή σε μονοπάτι που με δυσκολία βλέπουμε το ίχνος του πάνω σε σαθρές πέτρες που σε αρκετά σημεία σχηματίζονται σάρες. Χρειάζεται προσοχή η κίνηση και σίγουρα τα μπατόν βοηθάνε στην ισορροπία.

Φτάνοντας στη κορυφή Σκάλα, το Πάνθεον (Μύτικας κοινώς) κάνει την επιβλητική εμφάνιση του, όπως και η Στεφάνη και τα μεγάλα Καζάνια. Η θέα είναι πραγματικά εντυπωσιακή όπως και το μεγαλείο του Ολύμπου.

Στο σημείο αυτό, αρκετοί δοκιμάζουν να συνεχίσουν προς την διαδρομή της Κακόσκαλας η οποία είναι αρκετά καλά σηματοδοτημένη και σε οδηγεί στην ψηλότερη κορυφή της Ελλάδας, το Πάνθεον (Μύτικας). Η Κακόσκαλα απαιτεί μια σχετική άνεση κίνησης σε βραχώδη εδάφη και σίγουρα απαιτεί κάποια σχετική εμπειρία για όποιον επιχειρήσει να την διασχίσει. Χωρίς να είναι επικίνδυνο το τελευταίο τμήμα της διαδρομής, η περίφημη κακόσκαλα είναι εκτεθειμένη και κάπως τρομακτική για τον μη έμπειρο. Ωστόσο είναι ευκολότερη και ασφαλέστερη επιλογή από το Λούκι του Μύτικα.

Η ομάδα μας σίγουρα δεν είχε την ανάλογη εμπειρία σε τέτοιου είδους διασχίσεις και έτσι μετά από μια αρκετά μεγάλη στάση ξεκινάει η επιστροφή στην βάση μας.

Η επιστροφή γίνεται από το διεθνές μονοπάτι Ε4 το οποίο αξίζει να αναφερθεί ότι έχει συνολικό μήκος περίπου πάνω από 10.000χλμ. Είναι ένα μονοπάτι μεγάλης απόστασης το οποίο ξεκινάει από την Ταρίφα της Ισπανίας και καταλήγει στην Λάρνακα της Κύπρου. Διασχίζει τις χώρες της Ισπανίας, Γαλλίας, Ελβετίας, Γερμανίας, Αυστρίας, Ουγγαρίας, Σερβίας, Βουλγαρίας, Ελλάδας και Κύπρου.

Όσον αφορά το Ελληνικό κομμάτι, ο σχεδιασμός και η σηματοδότησή του Ε4 έγιναν από την Ελληνική Ομοσπονδία Ορειβασίας Αναρρίχησης (ΕΟΟΑ). Καλύπτει ένα τμήμα περίπου 1.800χλμ του Ε4 ξεκινώντας από την Φλώρινα και καταλήγει στην Κάτω Ζάκρο στην Κρήτη.

Οι μεγάλες κατηφορικές κλίσεις είναι μια μεγάλη δοκιμασία για τα γόνατα μας, ωστόσο ο σταθερός ρυθμός και η εύθυμη διάθεση που επικρατεί, μας οδηγούν με ασφάλεια στο καταφύγιο Χριστάκη.

Ο “οικοδεσπότης” μας ο Δημήτρης είχε φροντίσει να ετοιμάσει μια υπερπαραγωγή για το μεσημβρινό μας γεύμα που σίγουρα ικανοποίησε ακόμα και τον πιο απαιτητικό καλοφαγά! Το σίγουρο είναι ότι άπαντες έμειναν ικανοποιημένοι από το φαγητό που με πολύ μεράκι φτιάχτηκε από τα χέρια του. Ιδιαίτερη ευχαριστία από τον υπογράφοντα διότι οι χορτοφαγικές επιλογές ήταν άφθονες και εξίσου ποιοτικές!

Η μέρα ολοκληρώνεται πλέον με ξεκούραση, συζητήσεις, και φυσικά με θετική διάθεση, απολαμβάνοντας το ηλιοβασίλεμα και τα θερμά χρώματα σβήνουν πίσω από τους επιβλητικούς βράχους που υψώνονται πάνω από το καταφύγιο.

Η βραδιά κάτω από τον έναστρο ουρανό του Ολύμπου είναι μαγική και σε ταξιδεύει νοερά σε άλλη διάσταση μακριά από την φαιδρή καθημερινότητα και από τον εγκλεισμό του ανθρώπου μέσα στα τσιμέντινα κλουβιά της μεγαλούπολης που κάθε άλλο φυσιολογικό δεν είναι.

Είναι από τις βραδιές που αναρωτιέται ο καθένας και η καθεμιά τον απώτερο σκοπό που έχει πάνω στη γη που μας φιλοξενεί και μας προσφέρει μια ζωή λιτή και κοντά στη φύση, που δυστυχώς της γυρνάμε την πλάτη και επιλέγουμε την καθημερινή μας μιζέρια στους ρυθμούς της σύγχρονης πόλης.

Ο νυχτερινός ουρανός με το δροσερό και έντονο αεράκι σκορπάει τις σκέψεις αυτές μακριά σαν αστερόσκονη ταξιδεύοντας στο άπειρο.

ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ

Ξημέρωμα Κυριακής και ήδη οι πρώτοι πρωινοί πεζοπόροι αρχίζουν και ετοιμάζουν τα πράγματα τους. Η ομάδα ωστόσο έχει τον δικό της ρυθμό και οι ετοιμασίες για την αναχώρηση από το καταφύγιο γίνονται με γοργούς ρυθμούς. Η τελευταία αναμνηστική φωτογραφία μπροστά από το καταφύγιο είναι απαραίτητη και πλέον η κάθοδος με τα αγροτικά οχήματα προς το χωριό Καλύβια ξεκινάει.

Φτάνοντας στο χωριό επιβιβαζόμαστε στα οχήματα μας και η επόμενη στάση είναι το χωριό Πύθιο το οποίο βρίσκεται στην νοτιοδυτική πλευρά του Ολύμπου.

Εδώ έχουμε την χαρά να γνωρίσουμε από κοντά ντόπιους κατοίκους οι οποίοι αγαπούν τον τόπο τους και τηρούν τις παραδόσεις του.

Ξαποσταίνουμε λιγάκι και απολαμβάνουμε την δροσιά κάτω από το πλατάνι του χωριού και η περιπλάνηση μας συνεχίζεται προς το κτήμα Κούρτη και το περίφημο οινοποιείο του.

Το κτήμα Κούρτη βρίσκεται στη Ράχη Πιερίας και είναι μια οικογενειακή επιχείρηση και ιδιοκτήτης είναι ο Απόστολος Κούρτης.

Μέσα από την ξενάγηση μας στο οινοποιείο και στο κτήμα, μπορεί ο καθένας να αντιληφθεί πόση αγάπη και κόπο η οικογένεια έχει προσφέρει ώστε το οινοποιείο να είναι υπόδειγμα και πραγματικό στολίδι στην ευρύτερη περιοχή της Πιερίας.

Η οινογευσία και η καλοφαγία σίγουρα μας άφησε άριστες εντυπώσεις και οι λάτρεις του οίνου είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν αρκετές ποικιλίες. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι ο οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου!

Τελευταία περιπλάνηση της ομάδας είναι το ρέμα του Ορλιά το οποίο βρίσκεται στις ανατολικές πλαγιές του βουνού των θεών, πολύ κοντά στο Δίον. Ένας μικρός παράδεισος με εντυπωσιακούς καταρράκτες και βάθρες με κρυστάλλινα νερά. Σίγουρα δεν υπήρχε δεύτερη σκέψη και η βουτιά μέσα στα κρύα νερά της βάθρας ήταν θέμα χρόνου! Πραγματική αναζωογόνηση για το ταξίδι της επιστροφής.

Πολλοί πιστεύουν πως όταν τελειώνει κάτι, σηματοδοτεί την αρχή για κάτι καινούριο. Η τριήμερη απόδραση μας στο βουνό των Θεών ήταν σίγουρα η αρχή για να ζήσουμε κάτι όμορφο και δυνατό. Το τέλος του ταξιδιού σηματοδοτεί την αρχή της Wanderlust για νέες περιπλανήσεις και εξορμήσεις που σίγουρα δεν θα μείνουν απλά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας. Άλλωστε τα καλύτερα έρχονται!

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΜΠΑΚΗΣ